Rzeczpospolita i żyjące w niej rody, różniła się tym od innych krajów zachodnich, że jeden herb mogło posiadać wiele rodzin, niekoniecznie spokrewnionych ze sobą. Kraje zachodnie, w których godła, herby stosowane i rozwinięte były od dłuższego okresu miały inne prawa, np w Niemczech jeden herb przypadał tylko jednej rodzinie.  
       

      Rody w Rzeczpospolitej, które nosiły ten sam herb aby się wyróżnić często modyfikowały jego wygląd, powiązane było to np z pozycją społeczną i tytułami szlacheckimi. Herby zmieniały wiele razy swoje wyglądy poprzez błędy archiwistów / kronikarzy, a dalej osób opierających się o nich w swoich pracach, nad którymi kłócą się jeszcze inni historycy. Ważnym jest zatem aby samemu docierać do różnych źródeł i być ostrożnym na zawarte tam informacje.
      

      Możemy się przekonać o tym wszystkim przeglądając zamieszczony poniżej herb Srzeniawa w kilku wybranych rodach.

Śreniawa wersja pierwotna	Srzeniawa w pełnym rynsztunku rycerskim	Herb Szreniawa z okresu Dynastii Piastów. Rok powstania 600-1060	Odmiana herbowa używana przez rodzinę Dobschutz
Herb rodu Pisarskich	Herb Szreniawa rodu Kurowskich, prawdopodbna wersja pierwotna w kolorach	Sreniawska_vlajka, chorągiew Mikołaja Kurowskiego - arcybiskupa gnieźnieńskiego wystawiona podczas Bitwy pod Grunwaldem 1410 r.	Herb Śreniawa rodu Kmitów
Herb Srzeniawa powiązany z historią miasta Dęblin	Sygnet z herbem Srzeniawa	Herbarz Złotego Runa autorstwa Jeana Lefevre'a de Saint Remy - herolda króla angielskiego, Złotego Runa i księcia Burgundii z około 1435 roku.	Śreniawa - HERBARZ POLSKI ks. Kaspra Niesieckiego, Lipsk 1841 r., T. 8, s. 468 ( w DjVu s. 238 )
Śreniawa ( Ocele ),   Arystokratyczny  Klub Moskiewski	Herb Srzeniawa w książce: Boży Bojownicy, Andrzeja Sapkowskiego, 2004 r	Ród Stadnickich herbu Szreniawa bez krzyża	Herb Drużyna np rodziny Stadnickich
Herb Nowego Wiśnicza, siedziby rodu Lubomirskich	Herb Lubomirskich bez krzyża	Pieczęć Dobiesława Kmity przy dokumencie traktatu toruńskiego 19.X.1466 r.	Srzeniawa w herbarzach Tadeusza Gajla z XX i XXI wieku